"วาตาชิวะไทยจินเดส"
ยามเช้าที่โขงเจียม...ลุงติ๊กได้ออกเดินเที่ยวพร้อมกับการออกกำลังกายไปในตัว...ระหว่างที่เดินลัดเลาะไปตามบ้านเรือนก็ได้ยินเสียงเรียกทักที่ไม่ใช่ภาษาไทย ก็เลยต้องหยุดหันไปมองตามเสียงเรียก "เห็นคุณป้านั่งที่ชานเรือนยิ้มทักทาย" ก็เลยยกมือไหว้กล่าวสวัสดีคุณป้า...
ทำให้คุณป้าร้องเสียงหลงว่า "อ้าวนึกว่า เป็นคนญี่ปุ่น" ดูแล้วหน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่นมากทีเดียว หลังจากที่ได้พูดคุยกันสักพัก ก็ขอให้คุณป้าร้องเพลงภาษาญี่ปุ่นให้ฟัง คุณป้าก็ตั้งใจร้องเพลงภาษาญี่ปุ่นให้ฟังตามคำขอได้อย่างไพเราะทีเดียว
และหลังจากทานอาหารกลางวันที่ร้านครัวเจ้นิดเสร็จแล้ว...ก็ได้พูดคุยกับเจ้นิดเจ้าของร้านถึงเทคนิคทำปลาแม่น้ำให้อร่อยไม่มีกลิ่นคาว...เจ้นิดก็ทักขึ้นมาว่า "นึกว่าเป็นคนญี่ปุ่นจึงไม่ได้ใส่ข่าลงไปเพราะเกรงว่าจะกินไม่ได้" นี่ขนาดต้องปรับสูตรอาหารให้เหมาะกับคนกินแล้วนะ แต่รสชาติก็ยังอร่อยมากทีเดียว ทำให้ครั้งต่อไปต้องกล่าวทักทายสวัสดีเจ้าของร้านก่อนจะได้ไม่คิดว่าเราเป็นคนต่างชาติอีกต่อไป
^^************************^^
"ขายดีมั๊ยครับ?"
คุณน้าก็เลยหยิบแผงยาขึ้นมาให้ดู... "นี่สำหรับน้องที่ไม่สู้ จะลองดูมั๊ยละ" ...แผงนี่ละที่ทำให้ยอดขายดีขี้นมากทีเดียว ถ้ามียอดสั่งล่วงหน้าก็ได้หลายพันทีเดียว
น่าสนใจแฮะ...เจ้าไว-อะ-กล้า...อิอิ
"ขายดีมั๊ยครับ?"
ระหว่างนั่งรถสองแถวก็ได้เขยิบที่นั่งเพื่อให้คุณน้ายังสาวที่ถือตะกร้าขายยาดม ยาลม ยาหม่อง และยาสมุนไพร มานั่งข้างๆ หลังจากนั่งมองของในตะกร้าก็อดถามไม่ได้ว่า..."ขายดีมั๊ยครับ?"...
คุณน้าก็ตอบว่าก็ขายได้เรื่อยๆ นะน้อง
บางทีก็ขายได้พันกว่าบาทนะน้อง...หากแต่คุณน้าก็จะเห็นสายตาผมที่จ้องมองอย่าง
ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเป็นไปได้ ขายของเล็กๆ น้อยๆ
แบบนี้จะขายได้หลักพันเชียวหรือ????
คุณน้าก็เลยหยิบแผงยาขึ้นมาให้ดู... "นี่สำหรับน้องที่ไม่สู้ จะลองดูมั๊ยละ" ...แผงนี่ละที่ทำให้ยอดขายดีขี้นมากทีเดียว ถ้ามียอดสั่งล่วงหน้าก็ได้หลายพันทีเดียว
น่าสนใจแฮะ...เจ้าไว-อะ-กล้า...อิอิ
^^************************^^
"คนแปลกหน้า"
โป้ง! เสียงกระสุนเพียงนัดเดียวทำให้ชายหนุ่มทรุดลงนั่งกับพื้นพร้อมเงยหน้าขึ้น มา...เห็นชายแก่เดินย่องๆ เข้ามาหา "ต่อไปอย่าไว้ใจคนแปลกหน้านะเจ้าคนแปลกหน้า" แล้วก็หันมามองป้าที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
"คราวนี้ได้หลายเลยนะแก ทั้งรถ ทั้งเงิน ทั้งของที่มันขโมยมาอีก" ตาแก่ร้องบอกด้วยความสุขใจ "เราคงอยู่สบายได้ไปอีกนานเลยละ...ที่รัก"
^^************************^^
"คนแปลกหน้า"
"สวัสดีครับป้า อุดหนุนชิมกาแฟผมหน่อยสิครับ" หนุ่มน้อยร้องทักขึ้นเมื่อป้าเดินท่อมๆ ผ่านมาหน้าร้านกาแฟ
"เออ...เอาสิพ่อหนุ่ม...กาแฟเย็นสักแก้วคงช่วยคลายร้อนได้" ป้าพูดพลางก็ยกผ้าเช็ดไน้าไปพลาง "ว่าแต่พ่อหนุ่มมาจากไหนกันละ...ถึงได้มาขายถึงที่นี่...ป้าก็ไม่เคยเห็น หน้าพ่อหนุ่มมาก่อนเลย"
"เออ...เอาสิพ่อหนุ่ม...กาแฟเย็นสักแก้วคงช่วยคลายร้อนได้" ป้าพูดพลางก็ยกผ้าเช็ดไน้าไปพลาง "ว่าแต่พ่อหนุ่มมาจากไหนกันละ...ถึงได้มาขายถึงที่นี่...ป้าก็ไม่เคยเห็น หน้าพ่อหนุ่มมาก่อนเลย"
"ผมก็ตะเวณขับรถท่องเที่ยวไปด้วยและขายไปด้วย...นั่นแหละครับ" เด็กหนุ่มคนกาแฟอย่างคล่องแคล่ว "ว่าแต่..ป้าอยู่บ้านคนเดียวหรือครับ"
"เออ...ลูกหลานไปทำงานกันหมดก็เหลือแต่คนแก่ๆ อยู่ในหมู่บ้านเนี่ยแหละ" ป้าร้องตอบเสียงดัง "แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเรามีคุณตาเป็นตำรวจเก่ามาช่วยเฝ้ายามให้"
หนุ่มน้อยตักน้ำแข็งพร้อมเทกาแฟใส่จนเต็มแก้ว "ใช่...คนที่ผมเห็นนั่งหลับอยู่ที่ป้อมตำรวจหน้าหมู่บ้านหรือปล่าวครับ" ถามพลางก็ยิ้มไปพลาง
"เออ...นั่นแหละตำรวจมือปราบคนเก่งเชียวเลยละ" ป้าตอบพร้อมจะส่งเงินค่ากาแฟให้
"เออ...ลูกหลานไปทำงานกันหมดก็เหลือแต่คนแก่ๆ อยู่ในหมู่บ้านเนี่ยแหละ" ป้าร้องตอบเสียงดัง "แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเรามีคุณตาเป็นตำรวจเก่ามาช่วยเฝ้ายามให้"
หนุ่มน้อยตักน้ำแข็งพร้อมเทกาแฟใส่จนเต็มแก้ว "ใช่...คนที่ผมเห็นนั่งหลับอยู่ที่ป้อมตำรวจหน้าหมู่บ้านหรือปล่าวครับ" ถามพลางก็ยิ้มไปพลาง
"เออ...นั่นแหละตำรวจมือปราบคนเก่งเชียวเลยละ" ป้าตอบพร้อมจะส่งเงินค่ากาแฟให้
"ป้า...เดี๋ยวผมจะช่วยเดินถือกาแฟไปส่งให้ป้าที่บ้านก็แล้วกันนะ"
หนุ่มขายกาแฟเอื้อเฟื้ออย่างมีน้ำใจ พร้อมเดินตามป้าเขาไปในหมู่บ้าน
"บางทีผมอาจจะขายกาแฟเพิ่มได้อีกแก้วสองแก้วนะป้า"
"เออ...ก็ตามใจเอ็งสิพ่อหนุ่ม บ้านป้าเลี้ยวหัวมุมนี้ก็ถึงแล้ว" พลางล้วงกุญแจออกมาเตรียมพร้อมตามประสาคนแก่
"เออ...ก็ตามใจเอ็งสิพ่อหนุ่ม บ้านป้าเลี้ยวหัวมุมนี้ก็ถึงแล้ว" พลางล้วงกุญแจออกมาเตรียมพร้อมตามประสาคนแก่
เมื่อป้าไขกุญแจบ้านเสร็จแล้วก็รู้สึกตัวว่าร่างตนเองถูกแรงผลักดันเข้ามาในบ้าน "ป้า...ช่างไว้ใจคนแปลกหน้าเหลือเกินนะ" หนุ่มขายกาแฟหน้าเหี้ยมเกรียมร้องตะโกนขึ้น "ส่งของมีค่าออกมาให้หมด"
ป้าตัวสั่นเทิ้มร้องบอกว่า "พ่อหนุ่มอย่าทำอะไรป้าเลยนะ" แล้วค่อยๆ ย่องไปเก็บของส่งให้ "ต่อไปอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าอีกนะ" ชายหนุ่มร้องบอกพร้อมแบกถุงห่อของมีค่าเดินออกจากบ้าน
ป้าตัวสั่นเทิ้มร้องบอกว่า "พ่อหนุ่มอย่าทำอะไรป้าเลยนะ" แล้วค่อยๆ ย่องไปเก็บของส่งให้ "ต่อไปอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าอีกนะ" ชายหนุ่มร้องบอกพร้อมแบกถุงห่อของมีค่าเดินออกจากบ้าน
โป้ง! เสียงกระสุนเพียงนัดเดียวทำให้ชายหนุ่มทรุดลงนั่งกับพื้นพร้อมเงยหน้าขึ้น มา...เห็นชายแก่เดินย่องๆ เข้ามาหา "ต่อไปอย่าไว้ใจคนแปลกหน้านะเจ้าคนแปลกหน้า" แล้วก็หันมามองป้าที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
"คราวนี้ได้หลายเลยนะแก ทั้งรถ ทั้งเงิน ทั้งของที่มันขโมยมาอีก" ตาแก่ร้องบอกด้วยความสุขใจ "เราคงอยู่สบายได้ไปอีกนานเลยละ...ที่รัก"
