เช้าวันนี้ผมได้โทรศัพท์เพื่อพูดคุยกับคุณหมูหนึ่งในผู้ป่วยหลอดเลือดในสมองแตก ซึ่งอยู่ในระหว่างการฟื้นฟูร่างกายและเข้ารับการรักษาเพื่อให้ร่างกายกลับมาใช้งานได้อีกครั้งหนึ่ง... และเป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้รู้จักกันคุยกันผ่านทางโทรศัพท์เป็นการพูดคุยสอบถามความเป็นมา และสภาพร่างกายที่เป็น
อยู่ในสภาวะปัจจุบันเมื่อเปรียบเทียบกับตอนป่วยใหม่ๆ
ก็รู้สึกดีใจมากครับที่รู้ว่าการฟื้นฟูร่างกายดีขึ้นมามากทีเดียว
หากแต่เพียงคำพูดและความรู้สึกของคุณหมูที่น่าสะเทือนใจมากเมื่อ
ผมได้รับรู้...แล้วตัวคุณหมูเองละครับจะรับได้แค่ไหนเมื่อต้องเผชิญหน้าต่อสิ่งนี้..."ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับเพื่อน
เพราะครอบครัวผมหันหลังให้กับผมหมดแล้ว!"
ผมตั้งใจไว้เลยว่า "ถ้าผมยังมีแรง...มีเงิน...มีปัญญา...ผมจะหาทางช่วยเหลือกลุ่มเพื่อนๆ ที่ป่วยเช่นเดียวกับผมให้กลับมาใช้ชีวิตและมีโอกาสที่จะทำงานได้ต่อไป"
และผมและเพื่อนๆ ได้ตระหนักถึงความจำเป็นด้านภาระค่าใช้จ่ายของผู้ป่วยจากสโตรกที่ในระหว่าง ฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาทำงานได้นั้น จึงได้ริเริ่มตั้ง "กองทุนฟื้นฟูเพื่อชีวิตใหม่" โดยผู้ป่วยที่ได้รับการช่วยเหลือแล้วสามารถกลับมาทำงานเลี้ยงชีพได้แล้วก็จะ ต้องทยอยคืนเงินกลับกองทุน เพื่อจะได้นำมาช่วยเหลือผู้ป่วยคนถัดไป
หากแต่ยังเป็นกองทุนเล็กๆ ที่ให้ความช่วยเหลือได้เพียงบางส่วนเท่านั้นเองทำให้เราตั้งใจที่จะช่วยเหลือเพียงปีละคนเท่านั้น แต่ที่จะทรงคุณค่ามากที่สุดก็คือการกลับมาช่วยเป็นพี่เลี้ยงของผู้ป่วยที่ได้รับความช่วยเหลือจากกองทุนที่ผ่านมา และนี้จะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดในจิตใจของพวกเรา
สามารถติดต่อกับเราผ่านทางหน้าเพจของเฟซบุ๊ค https://www.facebook.com/whoamiwhatiam
ขอบคุณอาจารย์อุ๋ย Kulachatr Chatrakul Na Ayudhya เจ้าของความคิดโครงการ "สติกับสโตรค" มากนะครับ
