เฮลโล หล่ะปูน

...On the way "Route 1184"...

ผมจำเมืองนี้ได้อย่างไม่มีวันลืม...เพราะในวันรับปริญญาของเพื่อนรักสมัยเรียนมัธยมปลายมาด้วยกัน...ได้อาสาจะพาคุณแม่เพื่อนไปเที่ยวชมดอกไม้ที่งดงามของเมืองเหนือ...หากแต่ขับรถหลงไปโผล่เมืองลำพูน...คุณแม่ได้ตบไหล่พลางบอกว่า "ดีแล้วละที่ทำให้แม่ได้มีโอกาสมาสักการะพระธาตุที่วัดนี้"

และคราวนี้ตั้งใจมาค้นหา "เด็กรุ่นใหม่ไฟแรง" แล้วก็เดิน เดิน เดิน หาจนเจอ...ได้พบ ได้คุย ได้เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตซึ่งกันและกัน ใช่แล้วครับ "มินโน๊ต" เจ้าของร้านฮาลำพูน ผู้ซึ่งตั้งใจอยากจะทำให้เมืองลำพูนเป็นที่รู้จักมากขึ้น...อยากจะทำให้น้องๆ ที่เกิดที่นี่ได้กลับมาอยู่และพัฒนาเมืองหล่ะปูนให้เจริญน่าอยู่มากยิ่งขึ้น...และสุดท้ายอยากทำให้ทุกคนได้มีความภาคภูมิใจที่ได้เกิดและโตที่เมืองลำพูนแห่งนี้

พร้อมกันนี้ได้มีโอกาสมากราบสักการะพระบรมธาตุที่วัดพระธาตุหริภุญชัยวรมหาวิหาร 

เพื่อความเป็นสิริมงคลยิ่งแก่ชีวิตของเรา

แต่เนื่องจากการแต่งกายที่ไม่เหมาะสมจึงไม่ได้เข้าไปกราบสักการะอย่างที่ควรจะทำโดยรูปแบบทั่วไป

แต่ก็รู้สึกดีที่ได้มีโอกาสนั่งกราบและขอพรอยู่ริมระเบียงทางเดินและนั่งพักชมความสวยงามงดงามทางสถาปัตยกรรมขององค์พระบรมธาตุ

 

นอกจากนี้...ยังได้รับมิตรภาพจากเพื่อนของเพื่อนที่ได้เอื้อเฟื้อที่พักให้ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนอีกทั้งเพื่อนของเพื่อนคนนี้ก็ยังทำงานอยู่ที่กรุงเทพแต่ก็ได้ฝากฝังผมไว้กับญาติผู้ใหญ่ ซึ่งผมเองก็รู้สึกไม่สบายใจว่าจะทำให้ญาติผู้ใหญ่ลำบากใจหรือปล่าว หลังจากแนะนำตัวเองให้รู้จักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...ผมก็ยังถามคุณน้าที่อยู่ดูแลสวนลำไยว่า "คุณน้ายังมีข้อสงสัยหรือไม่แน่ใจอะไรในตัวผมที่ทำให้รู้สึกไม่สบายถ้าผมมาขอพักอาศัยอยู่ด้วยอีกหรือปล่าวครับ"...

 

บ้านสวนลำไยแห่งนี้ ตั้งอยู่ที่บ้านผาเงิบ ตรงข้ามกับอ่างเก็บน้ำแม่อาวใหญ่ ล้อมรอบไปด้วยขุนเขาที่มีบรรยากาศเหมาะมากสำหรับการพักผ่อน และการค้นหาความหมายของชีวิตนี้

สำหรับที่นี่ไม่ได้ให้เพียงแต่ที่พักกาย...
แต่ยังให้ที่พักใจอย่างเต็มล้นเลย... คุณแม่ติ่ง น้ามาลี น้าทรัพย์ น้าอู๊ด (ภรรยาน้าทรัพย์) ที่ทั้งมีความกรุณาแล้ว... ต่างยังมีประสบการณ์ชีวิตที่ช่วยเติมเต็มพลังให้ผมอย่างดีทีเดียว...

"ขอบคุณทุกๆ ท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ"